Wskazówki dla autorów

Autor: Stefan Schwarz Stefan Schwarz Ekspert ds Zatrudnienia [email protected]
Stefan Schwarz
Wskazówki dla Autorów dotyczące przygotowania prac składanych do publikacji po konferencji Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego 

Wymogi edytorskie dla autorów – do pobrania w formacie PDF

Maszynopis

  1. Maszynopis należy złożyć do 31 maja 2013 w jednym egzemplarzu wraz z CD lub pocztą elektroniczną na adres [email protected] (program: Word, czcionka: Times New Roman).
  2. Tekst zapisany na CD, lub przesłany elektronicznie nie może się różnić od treści dostarczonego maszynopisu.
  3. Objętość prac w powinna przekraczać 0,5 arkusza (tj. co najmniej 20 000 znaków).
  4. Maszynopis powinien spełniać następujące wymagania:
  • wydrukowany jednostronnie na papierze formatu A4, z zachowaniem marginesów: lewy – 25 mm, prawy – 35 mm, górny i dolny – po ok. 25 mm
  • wielkość czcionki: tekst zasadniczy – 12 punktów, przypisy, bibliografia załącznikowa – 10 punktów, interlinia – 1,5.
  1. Strony maszynopisu powinny mieć numerację ciągłą.

Literatura

  1. Na końcu pracy należy zamieścić bibliografię załącznikową.
  2. Wykaz literatury ma zawierać wszystkie cytowane prace i nie może obejmować prac, na które Autor nie powołuje się w tekście.
  3. Pozycje literatury powinny być uporządkowane alfabetycznie. W każdej pozycji należy podać:
  • nazwisko i pierwsze litery imion autora,
  • tytuł pracy (kursywą) i – jeżeli występuje – podtytuł, oddzielony od tytułu kropką,
  • oznaczenie kolejności wydania podane cyframi arabskimi, np. wyd. 2, 2 ed., 3. Aufl.,
  • nazwę wydawcy,
  • adres wydawniczy (miejsce i rok wydania).
    W przypadku powoływania się na artykuły w czasopismach należy podać:
  • nazwisko i pierwsze litery imion autora,
  • tytuł artykułu czasopisma (kursywą),
  • tytuł czasopisma (w cudzysłowie) lub serii naukowej,
  • rok wydania,
  • liczbę tomu, numeru lub zeszytu, poprzedzoną skrótem określenia wziętego z czasopisma.
  1. Nie stosuje się numeracji poszczególnych pozycji literatury, chyba że Autor, cytując literaturę, powołuje się na te właśnie numery. Wówczas w tekście i literaturze numery ujmuje się w nawiasy kwadratowe.
  2. W przypadku utworów napisanych przez więcej niż trzech autorów pierwszym elementem opisu powinien być tytuł, a nazwiska redaktora pracy lub autorów (w pracach, w których nie ma redaktora) należy podawać po tytule.
  3. Tytuły dzieł obcojęzycznych, nazwy wydawcy i miejsca wydania podaje się w języku oryginału, a elementy opisu zapisane alfabetami niełacińskimi należy podawać według obowiązujących zasad transliteracji.

Przypisy

  1. Przypisy należy umieszczać u dołu stron. Należy stosować numerację ciągłą w ramach artykułu bądź rozdziału. Jeżeli przypisy są nieliczne, można stosować numerację ciągłą w całej pracy.
  2. Zapis bibliograficzny w przypisie powinien składać się z następujących elementów:
  • praca jednego autora: inicjał imienia, nazwisko, tytuł, wydawca, miejsce i rok wydania, numer strony (np.: J. Paruch, Słownik skrótów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1970);
  • artykuł w czasopiśmie: inicjał imienia, nazwisko, tytuł artykułu, nazwa czasopisma, tom lub rocznik, rok i numer lub zeszyt, strona (np.: A. Grajewski, Kronika czeska, „Więź” 1994, nr 6, s.146);
  • praca zbiorowa: tytuł, redaktor pracy itd. (np.: Słownik poprawnej polszczyzny, wyd. 16, red. W. Doroszewski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992).

Tabele

  1. Tabele całostronicowe powinny być zamieszczone w osobnym pliku, mniejsze mogą być zamieszczone w tekście.Tabele zapisane na CD powinny być edytowalne, przygotowane w programie Word lub Excel, lub w innych programach pod warunkiem ich zapisania w formatach, które są importowane przez program Adobe InDesign (formaty: doc, docx, xls, xlsx, rtf, txt).
  2. Pod każdą tabelą należy podać źródło, z której została ona zaczerpnięta, lub informację, że stanowi opracowanie własne autora lub też opracowanie na podstawie prac innych autorów.
  3. Przypisy dotyczące tabel należy zamieszczać bezpośrednio pod tabelą.
  4. W tabelach nie należy pozostawiać pustych rubryk. W przypadku braku danych należy stosować następujące znaki umowne:
    kreska (–) – zjawisko nie występuje,
    zero (0) – zjawisko istnieje, jednakże w ilościach mniejszych od liczb, które mogły być wyrażone uwidocznionymi w tabeli znakami cyfrowymi, np. jeżeli produkcja wyrażona jest w tys. ton, znak 0 oznacza, że produkcja w danym przypadku nie osiąga 0,5 tys. ton,
    kropka (.) – zupełny brak informacji lub brak informacji wiarygodnych,
    znak x – wypełnianie rubryki ze względu na układ tabeli jest niemożliwe lub niecelowe,
    „w tym” – oznacza, że nie podaje się wszystkich składników sumy.

Rysunki, schematy, wykresy

  1. Do wszystkich rysunków, schematów i wykresów należy podać źródła.
  2. Grafika zapisana na CD powinna być edytowalna. Jeśli sporządzona jest w programie MS Word, winna być wykonana w module rysunkowym (nie zaś rysowana na stronie dokumentu, a jeśli w innych programach – powinna być zapisana w oddzielnym pliku, w formacie programu, w którym została wykonana (nie może być zapisana razem z dokumentem sporządzonym w edytorze tekstowym):
  • grafika wektorowa – programy: CorelDraw (cdr), Adobe Illustrator (ai), pliki mogą być również zapisywane w formacie: pdf, eps, prn, ps,
  • grafika rastrowa – w formacie: tif, jpg.

Zalecany format rysunków i tabel: 12,4 cm x 16 cm, czcionka w opisach – 9 pkt.

Wzory matematyczne

Prace z dużą liczbą wzorów należy przygotować następująco:

  • wzory jednopoziomowe – wpisane z klawiatury
  • wzory rozbudowane, wielopoziomowe należy zamieszczać przy użyciu edytora wzorów typu MathType.