◄ Strona główna

PL | EN
Kategorie
Tematy wiodące aktualnej edycji

Transgraniczne usługi opieki domowej

Starzenie się społeczeństwa stwarza ogromne zapotrzebowanie na usługi opieki domowej, z których zdecydowana większość jest świadczona transgranicznie w formie pracy nierejestrowanej.

Legalny rynek usług opiekuńczych w UE jest zdominowany przez polskie firmy. W porównaniu z innymi państwami członkowskimi Polska ma stosunkowo młodą populację, jednak tempo starzenia się społeczeństwa jest jednym z najwyższych w UE. Czy obecność obywateli Ukrainy, którzy korzystają z ochrony czasowej w Polsce, pozwoli wypełnić lukę w tej ważnej społecznie sferze usług świadczonych na rzecz podopiecznych?

Czy przyszłość usług opieki zależy od polityki migracyjnej państw członkowskich i czy konieczne są w związku z tym rozwiązania unijne?

Według opublikowanej we wrześniu 2022 Unijnej Strategii na rzecz Opieki, poza niedoborem kadr, za największe wyzwanie uznano poprawę dostępności do usług opieki długoterminowej i ograniczenie szarej strefy w usługach opieki domowej.

Organizatorzy Kongresu zamierzają wypracować na nim konkretne umożliwiające sprostanie tym wyzwaniom. Przedmiotem dyskusji i warsztatów będzie także usuwanie barier prawnych i administracyjnych w świadczeniu tych usług oraz wypracowanie standardów jakości samej usługi opieki domowej jaki i warunków zatrudnienia i zamieszkania opiekunów.    

Kategorie
Tematy wiodące aktualnej edycji

Delegowanie obywateli państw trzecich

Ramy prawne dotyczące zatrudnienia i delegowania obywateli państw trzecich od dawna są przedmiotem dyskusji akademickich i eksperckich, a także interpretacji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Te interpretacje okazały się bardzo pomocne wobec braku odrębnych przepisów unijnych pozostawiających dostęp cudzoziemców do krajowych rynków pracy autonomii państw członkowskich. Skala zjawiska była niewielka. Do czasu…

Rosyjska agresja na Ukrainie wywołała masowy napływ przesiedleńców wojennych z Ukrainy do Unii Europejskiej. Ochrona tymczasowa rozwiązuje problem ich legalnego pobytu i zatrudnienia w poszczególnych państwach członkowskich ale nie rozstrzyga kwestii przemieszczania się wewnątrz UE, często uniemożliwiając korzystanie ze swobody świadczenia usług przez pracodawców zatrudniających przesiedleńców wojennych. To rodzi pilną potrzebę uproszczenia procedur delegowania obywateli państw trzecich w ramach swobody świadczenia usług i egzekwowania wypracowanych przez lata i potwierdzonych wyrokami TSUE dobrych praktyk w tej dziedzinie.

Cechą wyróżniającą tę falę migracji jest jej niezarobkowy charakter.  Mamy do czynienia z uciekinierami wojennymi, głównie kobietami i ich dziećmi. Ich integracja z rynkiem pracy UE jest najlepszą formą pomocy, tym ważniejszą, że są to osoby bardziej narażone na zagrożenia niż obywatele UE. Zapobieganie nadużyciom i wykorzystywaniu ich przymusowego położenia wymaga bardziej rygorystycznych procedur.

Mamy zatem wykluczające się działania: skala zjawiska wymaga uproszczenia procedur, a charakter migracji – ich zaostrzenia.

Czy Unia jest gotowa na kompromis między tymi dwoma potrzebami?